Είναι
Σάββατο βράδυ και τι καλύτερο... από έναν αγώνα μπριτζ μεταξύ φίλων!
Όταν
δεν έχει κάποιο μεγάλο τουρνουά, οι μαθητές – αρνάκια και μη, συνηθίζουν να
μαζεύονται σε κάποιο σπίτι για πρακτική εξάσκηση της νέας θεωρίας που έχουν
μάθει και φυσικά... για πολύ γέλιο.
Όλοι
όμως θέλουν να παίξουν καλά και φυσικά να κερδίσουν κι έτσι συχνά οι διανομές
αποκτούν μεγάλο ενδιαφέρον.
Ο
σταρ της παρέας, είναι ο λαγός.
Για
όσους δεν τον γνωρίζουν είναι πάντα καλοντυμένος και ευγενικός με όλους αλλά
έχει ένα μεγάλο ελλάτωμα: είναι συχνά αφηρημένος και ξεχασιάρης. Γι αυτό
άλλωστε αποφάσισε να μάθει μπριτζ (κάπου είχε διαβάσει ότι οι παίκτες του
μπριτζ εξασκούν το μυαλό τους με αποτέλεσμα να ξεχνούν λιγότερο).
Αυτή
τη φορά ο λαγός, είχε ξεχάσει τα γυαλιά του στο σπίτι. Βέβαια, δεν θα έχανε με
τίποτα το παιχνίδι, οπότε αποφάσισε να καθίσει και να παίξει όσο πιο προσεκτικά
μπορούσε.
Για όσους δεν γνωρίζουν, όταν οι παίκτες του μπριτζ κάνουν λάθος, συχνά αποκαλούνται "αρνάκια", "αρνιά", "εξάπαχα αρνιά" και διάφορα άλλα!
Είναι
ένα «αστειάκι» μεταξύ των παικτών που ξεκίνησε από ένα πολύ γνωστό βιβλίο ενός
από τους καλύτερους προπονητές και παίκτες στον κόσμο, του Krzysztof Martens με
τίτλο «TheCalf»,
δηλαδή το «μοσχαράκι».
Σε
αυτό το βιβλίο, ο μεγάλος προπονητής, αναλύει διανομές στις οποίες εκείνος
έπαιξε όπως λέει «σαν μοσχάρι!»
Είναι
εντυπωσιακό, αφού όταν το διαβάζει κανείς σκέφτεται από μέσα του «κι εγώ έτσι
θα έπαιζα!».
Αφού
λοιπόν ο κύριος Martensλέει για
μοσχαράκια, στην Ελλάδα αποφασίσαμε να λέμε για αρνιά ή αλλιώς αρνάκια του
μπριτζ!
Πριν
από λίγες μέρες, βρέθηκα στο Bridge
Club
του Ψυχικού και
παρακολούθησα έναν αγώνα ομάδων.
Στη
θέση του Βορρά καθόταν ένας σοβαρός κύριος που μιλούσε ελάχιστα και προσπαθούσε
να είναι όσο το δυνατόν πιο συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Προσπαθούσε εμφανώς να
παίξει όσο καλύτερα μπορούσε, και παράλληλα να διορθώνει τυχόν απροσεξίες της
συμπαίκτριάς του…
Στη
θέση του Νότου, έπαιζε μια μονίμως χαμογελαστή κυρία, που δεν έχανε την
ευκαιρία να κάνει πλάκα με τους αντιπάλους.
Η
κυρία είχε έρθει στον όμιλο για να διασκεδάσει, να δει τους φίλους της και
φυσικά, να ακονίσει το μυαλό της! Δεν την πείραζε να χάσει ή να κερδίσει, ήθελε
κυρίως να περάσει όμορφα το απόγευμά της.
Το bridge, όπως και το σκάκι είναι παιχνίδια στρατηγικής.
Ο εκτελεστής κάνει το πλάνο του στην
εκτέλεση, προετοιμάζοντας συχνά την «τελική εικόνα» της παρτίδας όπου εκεί
σκοπεύει να «στριμώξει» τους αντιπάλους και να τους νικήσει.
Η προετοιμασία, είναι ίδια με αυτή
της μαγειρικής.
Γνωρίζουμε τη συνταγή, μαζεύουμε τα
απαραίτητα υλικά και στη συνέχεια ακολουθούμε τις κινήσεις (όπως ακριβώς τα
κάνουν και στην τιβι – τι δεν βλέπετε μαγειρική; Τόσες εκπομπες έχει!) με τη
σωστή σειρά, ώστε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα – μενού της ημέρας.
Η τελική εικόνα (το πιάτο του σεφ),
λέγεται finale.
Ένα δύσκολο κομμάτι της εκτέλεσης, είναι
να μπορέσει ο εκτελεστής να φανταστεί μια ιδανική τελική θέση και να φτάσει
εκεί. Αυτό απαιτεί, μέτρημα των κατανομών των αντιπάλων, γνώσεις finale και σωστό προγραμματισμό.
Σε κάθε διανομή που παίζεται, μερικά
φύλλα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.
Μετά, μαζεύονται τα βράδια και
συζητάνε τις ιστορίες τους, προσπαθώντας το κάθε φύλλο να δείξει στα άλλα πόσο
σημαντικό είναι και τι μεγάλο κατόρθωμα έκανε!
Έτσι, περνάνε όμορφα τις ελεύθερες
ώρες τους, μέχρι να ξεκινήσει το επόμενο τουρνουά και να βρεθούν στα χέρια νέων
παικτών και να ζήσουν νέες περιπέτειες.
Η διανομή αυτής της εβδομάδας, είναι
μια ιστορία από έναν μπόμπιρα της τράπουλας, το ♣5.
Συνήθως τα μικρά φύλλα, δεν έχουν
πολλά να πουν, όμως σήμερα το πενταράκι, καυχιέται για την παρακάτω διανομή:
Ο εκτελεστής με άριστο πλάνο,
κατάφερε να βγάλει το συμβόλαιο χωρίς να κάνει κανένα λάθος η άμυνα. Το ♣5 καμαρώνει... μπορείτε να πείτε την ιστορία του πριν την
αποκαλύψει εκείνο;
Πως έπαιξε ο εκτελεστής για να βγάλει
το κοντρέ συμβόλαιό του;
Η παρακάτω διανομή μοιράστηκε 70 χρόνια πριν (ναι οι άνθρωποι έπαιζαν μπριτζ
το 1946 και μάλιστα αρκετά καλά) σε ένα bridge club της Αγγλίας.
Στη θέση του Βορρά, κάθεται μια
όμορφη νεαρή δεσποινίς, νέα στο άθλημα και πολύ ενθουσιώδης στις αγορές της,
ειδικά όταν πρόκειται να γίνει μορ.
Στη θέση του Νότου, κάθεται ο
συμπαίκτης και δάσκαλός της (πολύ καλός εκτελεστής φυσικά), ένας συμπαθητικός
κύριος καμμιά 10αριά χρόνια μεγαλύτερός της και σαφώς ερωτευμένος μαζί της (ήταν το μυστικό του μπριτζ κλάμπ – όλοι το
ήξεραν εκτός από την νεαρά...).
Την εποχή εκείνη, η αγορά στο μπριτζ
δεν ήταν τόσο εξελιγμένη.Το σύστημα του ζευγαριού ήταν:
Άνοιγμα 1ΧΑ: 12-14π & Ανοίγματα 1♣/1♦/1♥/1♠με 13+π.
